Tradicionalne maksime u habitusu savremene porodice
Abstract
Porodica kao jedna od najstarijih i najznačajnijih odgojnih snaga u društvu, koja uspješno i dosljedno obavlja reprodukciju ljudskog karaktera kakve zahtijeva društveni život, dugo je bila otok smiraja usred turbulencija izazvanih agensima socijalne dinamike. Međutim, savremena sociologija sve više problematizira transformaciju postmoderne porodice, otkriva, locira i analizira simptome njenog preobražaja koji su u dodiru sa određenim poticajnim uzrocima društvene prirode stvorili gotovo
lančanu reakciju koja se u sferi porodičnih odnosa s pravom može okarakterisati kao kriza, raspad, dekadencija itd. Sve veće zanemarivanje tradiranih porodičnih vrijednosti i pravila od strane modernog čovjeka dovodi do opadanja značaja institucije porodice. Stoga se u tekstu pristupilo komparaciji pojedinih obilježja savremene nuklearne porodice i tradicionalne patrijarhalne porodice pri čemu se pokušalo doprijeti do odgovora u kojoj mjeri je moguće izvesti pounutrašnjenje nuklearne porodice u smislu restituiranja njene strukture vrednotama i konvencionalnom praksom razvijenim i očuvanim u okviru patrijarhalne porodice.
