Nadustavni karakter Evropske konvencije o ljudskim pravima u Bosni i Hercegovini
Abstract
Za razliku od svih drugih evropskih država koje su ljudska prava i osnovne slobode Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava (EK) inkorporirale u vlastiti ustavni i pravni sistem, putem ratifkacije od nacionalnog parlamenta, Bosna i Hercegovina (BiH) je prava i slobode EK prihvatila potpisivanjem Okvirnog sporazuma za mir u Bosni i Hercegovini. Bosna i Hercegovina je dakle ljudska prava i slobode sadržane u EK i protokolima uz nju prihvatila ne putem ratifkacije nakon što je postala članica Vijeća Evrope – kao što je to slučaj sa svim zemljama Evrope, nego posredstvom jednog međunarodnog ugovora – Okvirnog sporazuma za mir u BiH u kojem Ustav predstavlja samo jedan (Aneks 4) od ukupno 11 aneksa koji su dati uz ovaj ugovor. Upravo zato, Bosna i Hercegovina je država koja je karakteristična ne samo po tome što je EK prihvatila putem Dejtonskog mirovnog sporazuma nego i zato što je toj konvenciji dala i nadustavni karakter. Unošenjem odredbe kojom se propisuje ne samo njena izravna primjena nego – što je još i važnije – njen prioritet nad svakim drugim pravom u Bosni i Hercegovini, promoviraju se pojedinac kao benefcijar svih ljudskih prava i osnovnih sloboda i demokratska država kao osnovni obveznik zaštite tih ljudskih prava i osnovnih sloboda.
