Jedno razmišljanj o teoriji demokratskog mira
Abstract
Većina akademskih radnika i političara će se složiti da se Emmanuele Kant može smatrati tvorcem ideje “vječnog mira”, smatrajući njegovo učenje jednim od glavnih izvora idealizma kao teorije međunarodnih odnosa. I to vjerovatno predstavlja najmanji zajednički sadržioc u poređenju sa različitim, i često kontradiktornim političkim interpretacijama. Jedan od primjera kontradiktornosti koji ovaj članak pokušava osvijetliti jeste koncept “demokratskog mira”. On (članak) prati kontinuitet i diskrapance osnovnih referentnih vrijednosti koje proizlaze iz Kantove originalne ideje, a kroz njihovo praćenje u ključnim dokumentima koji su opredjeljivali kreiranje “novih svjetskih poredaka” u pojedinim periodima ljudske historije, kao
što su “Wilsonovih 14 tačaka”, “Atlanska povelja” i “Povelja UN”. Članak u konačnom pokušava da ustvrdi da su neke od Kantovih originalnih ideja doživjele svoje iskrivljenje iz čisto pragmatičnih političkih interesa, pledirajući stoga za ponovno
iščitavanje Kantovog remek-djela smještajući ga u njegov historijski kontekst, neminovno izvlačeći osnovnu filozofsku poruku da mir ne predstavlja samoodsustvo ratau jednom vremenskom trenutku, nego značiproceskoji inherentno osigurava ispunjenje svih ljudskih atributa koji mu pripadaju kao ljudskom biću kroz postizanje slobode, pravde i etike u jednom političkom poretku u kojem politika i moral bivaju pomireni.
