Okvir za legitimiranje i ispitivanje iracionalnosti fašizma
Abstract
Iracionalnost je strukturna komponenta i odrednica razvijanog građanskog sistema odnosa u njegovom perspektivizmu, održanju, transformaciji, funkcionalnosti i pogotovo opravdanju. Iracionalnost zasniva ideologiju i politiku moći, strukturiranjem determinira sistem građanskih odnosa i kao činilac njihovog legitimnog posredovanja u različitim periodima manifestiranim formama funkcionalnosti različito utiče na stupnjeve građanskog napretka. Nisu samo periodi građanskog historijskog razvoja omogućavali formiranje pojedinih građanskih koncepata ili stanovišta već je svojim razvojem, stupnjem kompleksnije produciranih odnosa, intenzivirana građanska dinamika stvarala i unapređivala prostor i uslove u kojima implikacija iracionalnosti objektivno proširuje i zadobiva veću inkorporiranost, značaj i ostvarivane oblike „apokaliptičnosti“. Historijski gledano, razvijanje i omogućavanje građanske dinamike izražavala su i poticala težišna politička i ideološka zbivanja, također teorijska uopćavanja usmjeravana da podare građanskim procesima odgovarajuću prikladnu relevantnost odnosno profiliranu mjeru. Relevantnost se promovirala na dvojak način! Određenim kursom ona je mogla krajnje sadržajno posredovati građanske procese i odnose, a s druge strane, također, uspostavljati i prekoračivati njihovu konkretizaciju dajući mogući doprinos utvrđivanju karaktera i veza kojima bi ti procesi trebali dosljednije da služe. Stvarana su i razvijana brojna teorijska stanovišta i razmatranja polazeći od relativizma, pragmatizma, historicizma, logičkog empirizma i drugih različito sačinjavanih formi pozitivizma, a čiju osnovu, kako iznosi M. Horkheimer, karakterizira da nije sposobna shvatiti da dijete i odrasli nisu tek dva različita kompleksa činjenica, nego te činjenice upućuju da se čovjek mijenja i da ipak ostaje sa sobom identičan, te načinom tog i takvog činjenja pozitivistička logika ostaje logistika građanskog sistema! Većom ili redukovanom obazrivosti i referiranim legitimitetom historijski određivana teorijska razmatranja su svoje mjesto ostvarivala u ustanovama i procesima građanskih i društvenih odnosa. Kontinuitet građanske strukture odnosa intenzivira dinamiku građanske dispozicije! Građanski preobražaji unapređuju oblike izražavane dominacije, a nju osigurava i determinira funkcionalni intenzitet sadržajno postignute moći. U postliberalizmu agens supremacije i neprikosnovenosti produktivno održava ostvareno prednjačenje i monopolizam u ostvarivanju građanske svrsishodnosti.
