Osnovi državnopravnog razvitka Bosne i Hercegovine
Abstract
Bosna i Hercegovina ima hiljadugodišnje postojanje. Prvi put se Bosna spominje u drugoj polovini X stoljeća u djelu bizantijskog cara i pisca Konstantina Porfirogeneta „De administrando imperio“. Povelja Kulina bana od 29. 8. 1189. godine neosporan je dokaz da je Bosna bila nezavisna država. Za vrijeme vladavine Tvrtka I Kotromanića Bosna 1377. godine prerasta u kraljevstvo i postaje najsnažnija država na Balkanu. 1463. godine pada pod osmanlijsku vlast u kojoj zadržava određena politička identifikaciona obilježja, najprije kao Bosanski pašaluk od 1580. godine pa Bosanski vilajet od 1865. godine da bi dolaskom Austro-Ugarske bila corpus separatum. U Kraljevini SHS sve do 1929. godine granice Bosne i Hercegovine su se poštivale kod unutrašnje regionalizacije zemlje. U toku Drugog svjetskog rata, na Prvom zasjedanju ZAVNOBiH-a u Mrkonjić Gradu 25. novembra 1943. godine, obnovljena je bosanskohercegovačka državnost u okviru jugoslavenske federacije. Nakon jugoslavenske krize koja je kulminirala 1991. i 1992. godine, Jugoslavija ulazi u disoluciju, a narodi i građani Bosne i Hercegovine se na referendumu od 29. februara i 1. marta 1992. godine odlučuju za nezavisnost. Protagonisti velikosrpske politike se nisu mirili sa takvim rješenjem za Bosnu i Hercegovinu te je uslijedila agresija koja je nakon tri i po godine okončana bolnim kompromisima sadržanim u Dejtonskom mirovnom sporazumu.
