Masakr na Markalama, 5. februar 1994.
Abstract
U kontekstu opsade Sarajeva, neselektivnog granatiranja i snajperskog djelovanja sa položaja „Sarajevsko-romanijskog korpusa“ po svim civilnim ciljevima u gradu na području užeg dijela općina Centar i Stari Grad, uključujući ulice od Marijin Dvora do Baščaršije, zabilježeno je više masovnih ubistava civila, a brojni kulturni, vjerski, obrazovni i privredni objekti su oštećeni ili u potpunosti uništeni. U ovom radu će biti govora o masakru na pijaci Markale počinjenom 5. februara 1994. godine, analizama zapisnika o uviđaju Tužilaštva i Centra službi bezbjednosti MUP-a RBiH, obavljenih na licu mjesta neposredno nakon zločina, Elaborata Komisije eksperata RBiH, kao i dokumenata UNPROFOR-a, koji se također odnose na istrage nakon zločina. S ciljem interpretacije političkog i vojnog konteksta, kao i reakcija koje su uslijedile nakon masakra, autor najprije analizira stenograme sa sjednica Predsjedništva Republike Bosne i Hercegovine, samoproglašene Republike Srpske, sjednice Vrhovnog saveta odbrane Savezne republike Jugoslavije, dostupnu dokumentaciju ''Vojske Republike Srpske'', Armije RBiH, kao i periodiku (dnevne izvještaje UN Commission of Experts, Oslobođenje – Sarajevo, Glas Srpski – Banja Luka i Politika – Beograd), te dostupnu literaturu, sa posebnim osvrtom na memoare visokih dužnosnika Ujedinjenih nacija, od kojih je u velikoj mjeri zavisila vojno-politička situacija u Bosni. Razlozi zbog kojih su istrage pripadnika UNPROFOR-a bile neodređene i nedorečene o pitanju položaja sa kojih su ispaljene granate, kao i da li je svjesno ostavljeno otvoreno pitanje odgovornosti ''obje strane'', te u konačnici stav pravosnažne presude Haškog tribunala o ovom zločinu bit će razmatrani u završnim poglavljima ovoga rada.
